Waarom als dokter in de politiek?
Omdat ik een bijdrage wil leveren aan de maatschappij en de toekomst voor ons en onze kinderen.
Als ouderenarts merk ik dagelijks de effecten van ‘’het beleid’’ en ‘’de politiek’’ die steeds verder weg lijkt te drijven van het dagelijkse leven van de meeste mensen. Ook over ons onderwijs maak ik me zorgen, net als over ons klimaat. Te veel wetten, te veel ikjes, te veel groei, te veel prestatie, gewoon… te veel. En te weinig visie, te weinig hoop, te weinig ruimte, verbinding, vernieuwing en erkenning. Te weinig compassie.
Politici doen het nooit goed. Maar ‘’de politiek’’ wordt gemaakt door mensen. De politiek zijn wij zelf. En dus, als we vinden dat het anders kan, dan zullen we zelf aan de slag moeten. Dan zullen er mensen die politieke arena in moeten gaan en daar een bijdrage leveren en daarmee, al is het maar een klein beetje, mee helpen sturen. Ook u kan, door te stemmen een bijdrage leveren aan onze politiek en aan onze maatschappij. Of door lid te worden van een politieke partij en op die manier ons te steunen.
Denk ik de politiek te kunnen genezen? Heb ik de oplossing en alle antwoorden? Nee, zeker niet. En toch denk ik een bijdrage te kunnen leveren. Met mijn kennis en ervaring, met mijn waarden, ideeën en ambities. Door met mijn stem anderen in de gemeenteraad te vertegenwoordigen.
Ik heb als arts heel goed leren luisteren. Ik heb de vragen achter de vraag leren ontdekken. Want pas als je de juiste vraag hebt weten te achterhalen kan je op zoek naar de oplossing.
Mijn belangrijkste thema’s zijn
- Zorgen voor anderen makkelijker maken
- Zorgen voor jezelf belangrijker maken
- Een goed vangnet voor de oudste ouderen en hen die het (even) zelf niet redden
- Zorgen voor ons kleine stukje aarde vanzelfsprekender maken
Waarom het CDA?
Gewoon omdat de basis waarop de partij zich baseert bij mij het beste past. De uitvoering van die basiswaarden in de politiek en in de maatschappij, daar wil ik aan bijdragen.
Meezoeken en werken naar een CDA dat wat dichter bij de mensen staat, dat ook herkenbaar is voor mensen in steden, voor niet-christenen, voor Almeerders, voor mijn familie en vrienden.
Het CDA staat voor christen-democratisch appèl. Het woord “appèl” zegt dat het CDA niet een partij is, maar een oproep aan iedereen om de samenleving te helpen opbouwen. Met iedereen die zich kan vinden in de volgende kernwaarden: solidariteit, gerechtigheid, gespreide verantwoordelijkheid en rentmeesterschap.
Dat betekent dat je als christen-democraat staat voor;
- Niet ik, maar wij
Mensen zijn altijd verbonden met anderen. Mensen zullen dus samen oplossingen moeten zoeken voor eventuele problemen. Ieder mens is daarbij gelijk ongeacht waar je vandaan komt, van wie je houdt of wat je gelooft - Vrijheid komt met verantwoordelijkheid
We hebben veel vrijheden, maar daarmee ook verplichtingen. Een betrouwbare overheid geeft mensen zekerheid en stelt heldere grenzen en moet rechtvaardig zijn. Dat is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend als het was. Daarom moeten we zorgen voor macht en tegenmacht, en dat een overheid transparant en toetsbaar is. - Geloven in de kracht van mensen samen
Een overheid moet ruimte geven aan mensen om hun eigen oplossingen te bedenken en vertrouwt op de kracht van mensen samen; van vrienden, familie, buurten en gemeenschappen. De overheid is er vooral als vangnet voor de meest kwetsbare mensen en bewaakt de orde, - Mensen als goede voorouders
We leven niet alleen. We bouwen op wat onze voorouders hebben nagelaten en ook wij laten een wereld achter. We hebben een verplichting, naar onszelf, naar onze kinderen en alle levende wezens, om de aarde te beschermen en iets moois door te geven aan volgende generaties.
De overheid dient de samenleving. Zorgt voor grenzen waarbinnen we kunnen leven. En voor die dingen die we beter samen kunnen doen; onderwijs, gezondheidszorg en veiligheid.
Christen?
Ja, ik geloof. Ik kom uit een Oud-Katholiek gezin. Oud-Katholiek is eigenlijk moderner dan de naam doet vermoeden. Een kleine groep die zich verzette tegen de Rooms-katholieke doctrine splitste zich in 1786 af. Ze wilden meer inspraak, meer openheid en democratie.
De Oud-katholieke bisschoppen en priesters hebben vaak een vrouw of man en een gezin. We hechten veel waarde aan ieders persoonlijke gewetensvrijheid, en kennen daarom geen hele strakke morele richtlijnen op het gebied van seksualiteit, euthanasie en andere ethische kwesties. Je zou ons op die punten progressief kunnen noemen, maar we koesteren tegelijk wel onze tradities, zoals een mooie liturgie en een rijk cultureel erfgoed met diensten die lijken op de Rooms-katholieke diensten.
Dus ja, ik ben christelijk en kan me wellicht daarom makkelijker verbinden aan de waarden van de christen-democraten. Tegelijkertijd gaat het niet om de kerk waar je al dan niet lid van bent, maar om de waarden die we delen. En die waarden en normen herkennen velen.
Lees hier verder voor meer informatie over de Oud-Katholieke kerk.
Hoe zit het dan met ‘’scheiden van kerk en staat’’?
Vroeger hadden kerkelijke leiders invloed op het bestuur en de wetgeving van de staat. Daar is (gelukkig) al lang verandering in gekomen. Kerk en staat zijn gescheiden. Maar, zoals op wikipedia zo mooi staat; ‘geloof en politiek niet’. Een kerkelijk leider moet geen invloed hebben of krijgen op wetgeving van een land. Dat vind ik zeker ook! Maar dat politiek vorm en kleur krijgt door wat men gelooft en waar men voor staat, is bijna niet anders mogelijk. Iedere partij gelooft in iets; in de mens, in het liberalisme, in socialisme of in zichzelf. Gelukkig maar! Een wereld die bestuurt wordt door mensen die nergens in geloven…..dat moeten we niet willen. Ik ga voor een maatschappij waarin er juist weer ruimte komt voor geloof en zingeving. Ruimte voor heel de mens en voor de ziel van een samenleving.